การทำนิติกรรมสัญญาระหว่างสมรสจะต้องได้รับความยินยอมจากคู่สมรสก่อน  หากได้กระทำไปโดยพลการหรือไม่ได้รับความยินยอมจากคู่สมรสแล้ว  นิติกรรมสัญญานั้นๆ  ย่อมเป็นหนี้ส่วนตัวไม่ใช่หนี้สมรส  แต่หากว่าคู่สมรสได้ให้ความยินยอมแก่การทำนิติกรรมสัญญานั้นๆ  แล้ว  ย่อมถือว่าเป็นหนี้สินสมรส  ทั้งนี้เป็นไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  มาตรา  ๑๔๙๐  ( ๔)  ที่บัญญัติว่า  หนี้ที่สามีภริยาเป็นลูกหนี้ร่วมกันนั้นให้รวมถึงหนี้ที่สามีหรือภริยาก่อให้เกิด
ขึ้นในระหว่างสมรส ดังต่อไปนี้  (๔)  หนี้ที่สามีหรือภริยาก่อขึ้นเพื่อประโยชน์ตนฝ่ายเดียวแต่อีกฝ่ายหนึ่งได้ให้สัตยาบัน 

ยกตัวอย่างเช่น  นาง  ก  ได้ทำสัญญาค้ำประกันให้แก่นาย  เอ  โดยนาง  ก  มีสามีชื่อ  นาย  ข  นาย  ข  ได้ทำหนังสือให้ความยินยอมต่อธนาคารว่า  หากนาง  ก  ได้ก่อหนี้หรือค้ำประกันให้แก่นาย  เอ  ถือว่า  นาย  ข  ได้ให้ความยินยอมในการก่อหนี้หรือค้ำประกันของนาง  ก  ด้วย  ต่อมานาง  ก  ได้ก่อหนี้  โดยทำการค้ำประกันสัญญากู้ยืมเงินที่นาย  เอ  ได้กู้ยืมเงินจากธนาคาร  อีก  ๑  ฉบับ  ทำให้มีผลเท่ากับเป็นการให้ความยินยอมภายหลังจากที่นาง  ก  ได้ทำสัญญาค้ำประกันฉบับหลัง  เท่ากับว่า  หนี้ตามสัญญาค้ำประกันเป็นหนี้สมรส  เป็นต้น 

แต่อย่างไรก็ดี  เจ้าหนี้จะต้องดำเนินการฟ้องคดีให้ลูกหนี้รับผิดตามสินสมรสนั้น  จะต้องทำการฟ้องคดีทั้งสามีและภริยา  หากว่าเจ้าหนี้ฟ้องคดีแก่ลูกหนี้แต่เพียงคู่สมรสฝ่ายเดียวแล้ว  ย่อมไม่อาจยึดทรัพย์ของผู้ที่ไม่ได้เป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษาได้

คำพิพากษาอ้างอิง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 445/2540

จำเลยที่2สามีของผู้ร้องได้ทำสัญญาค้ำประกันหนี้ของบริษัทบ. แก่โจทก์โดยผู้ร้องได้ให้ความยินยอมในภายหลังและให้ถือเสมือนหนึ่งว่าเป็นการกระทำของผู้ร้องเองถือได้ว่าหนี้ตามสัญญาค้ำประกันที่จำเลยที่2เป็นผู้ก่อขึ้นในระหว่างสมรสผู้ร้องได้ให้สัตยาบันแล้วจึงเป็นหนี้ร่วมระหว่างผู้ร้องและจำเลยที่2ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา1490(4)แต่สินส่วนตัวของภริยาไม่ใช่ทรัพย์สินที่เป็นของภริยาซึ่งตามกฎหมายอาจถือได้ว่าเป็นทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษาหรือเป็นทรัพย์สินที่อาจบังคับเอาชำระหนี้ตามคำพิพากษาได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา282วรรคท้ายโจทก์มิได้ฟ้องผู้ร้องเป็นจำเลยผู้ร้องมิได้เป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษาของโจทก์แม้หนี้ที่จำเลยที่2เป็นหนี้โจทก์จะเป็นหนี้ร่วมระหว่างจำเลยที่2กับผู้ร้องโจทก์ก็ไม่มีอำนาจยึดสินส่วนตัวของผู้ร้องเพื่อชำระหนี้แก่โจทก์ได้
___________________________

คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอบังคับจำเลยทั้งสามชำระหนี้ตามสัญญาค้ำประกันการชำระหนี้ของบริษัทบอน์นาเฟคดี้ จำกัดศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระเงินแก่โจทก์จำนวน 20,835,795.82 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 15 ต่อปีของต้นเงินจำนวน 12,444,458.83 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จทั้งนี้จำเลยแต่ละคนต้องรับผิดไม่เกินวงเงินที่ค้ำประกันไว้ หากจำเลยทั้งสามไม่ชำระให้ยึดทรัพย์จำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 10253 ถึง10265 แขวงบางบอน เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร พร้อมสิ่งปลูกสร้างกับเครื่องจักรพร้อมอุปกรณ์รวม 6 เครื่อง ขายทอดตลาดเอาเงินชำระหนี้โจทก์ หากได้เงินไม่พอชำระหนี้ก็ให้ยึดทรัพย์สินอื่นของจำเลยทั้งสามขายทอดตลาดเอาเงินชำระหนี้โจทก์จนครบถ้วน กับให้จำเลยทั้งสามร่วมกันใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์ แต่จำเลยทั้งสามไม่ชำระ โจทก์จึงขอหมายบังคับคดีและนำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินโฉนดเลขที่ 72511 แขวงบางบอน เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานครตีราคา 5,250,000 บาท โดยอ้างว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลยที่ 2กึ่งหนึ่ง เพื่อขายทอดตลาดชำระหนี้แก่โจทก์ตามคำพิพากษา
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ที่ดินโฉนดเลขที่ 72511 แขวงบางบอนเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร เป็นสินส่วนตัวของผู้ร้องจึงเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ร้องแต่ผู้เดียว ที่ดินโฉนดดังกล่าวได้แบ่งแยกจากที่ดินโฉนดเลขที่ 25434 ซึ่งนางประพิศ กัลยกร มารดาผู้ร้อง ซื้อมาจากนายวินัย โพธิ์สุข ในราคา 1,070,000 บาท แล้วใส่ชื่อผู้ร้องกับพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกันจำนวน 8 คน เพราะมารดาต้องการยกให้ระหว่างที่ผู้ร้องได้รับการยกให้นั้นผู้ร้องและจำเลยที่ 2 มีเงินเดือน เดือนละ 3,000 บาท ถึง 4,000 บาท และ 8,000 บาทตามลำดับ จึงไม่อยู่ในฐานะที่จะซื้อที่ดินดังกล่าวได้ ขอให้ปล่อยทรัพย์ที่ดินโฉนดเลขที่ 72511